ساغری نیست به جز چشم ترم ساقی مرا

                            جز غم دوری او نیست به دل داغی مرا

او به سر سودای من "من در سرم سودای او

                           تا کی اندر فرقتش دیده به خون باقی مرا

از نگاه مست او کز ژاله میگوید سخن 

                          ساقیا چون نرگسی باشد که در باغی مرا

از گلستان تنش هرگز کسی رنگی ندید

                         وز نسیم زلف او حسرت به دل باقی مرا

گویدم دوری گزین از من "عمادا فرصتی 

                         ترک بلبل کی کند گرباشدم زاغی مرا.